Światowid Ilustrowany Kurjer Tygodniowy, 21 maja 1927 roku
Współczesny Typ Piękności Kobiecej.
21 maja 1927
Ideał piękności kobiecej, jak wszystko inne w świecie, podlega modzie i zmienia sie. O jakiemś absolutnem, bezwzględnem pięknie niepodobna mówić, albowiem to co wczoraj uchodziło za cud piękności, dzisiaj ustępuje miejsca nowym formom piękna.
Pojęcie piękna zależne jest od epoki, środowiska, klimatu i poziomu kulturalnego. Wszak ta ulubiona obecnie smukła sylwetka dawniej raziłaby jako nieestetyczna chudość… pełny biust i wydatne biodra – niegdyś największa ozdoba kobiety – dzisiaj budzą uśmiech politowania. Bujne sploty, grube warkocze omal że śmiesznymi się wydają przy zgrabnych chłopięcych fryzurkach.
I zmieniają się też ogromnie poglądy na piękność twarzy kobiecej.
Dzisiejsze upodobania mniej przykładają wagi do regularności rysów, a więcej podkreślają wyrazistość fizjonomji.
Idealnie piękna twarz bogini, albo ślicznie wymodelowana buzia słodkiej laleczki gaśnie przy obliczu kobiecem, nacechowanem głębią wyrazu.
Wieleż pośród słynnych gwiazd filmowych nie odznacza się klasyczną urodą bez zarzutu, ale promienieje wyrazem.
Twarz interesująca, pełna temperamentu, oczy, z których przegląda dusza – więcej przemawiają do współczesnych, aniżeli idealnie wyrzeźbiona martwa maska piękności.
Słusznie powiedział ktoś, że obecnie brzydką jest ta kobieta, która piękną być nie chce i nie umie. Bo chocby natura nie dała jej regularnych, klasycznych rysów ani olśniewającej karnacji cery, – to jeśli tylko zdoła twarz prześwietlić odblaskiem piękna duchowego, jeśli ciału swemu nadać potrafi elastyczność, wdzięk i to co się zwie linją, – to już zdobywa prawa do wstępu w uroczą krainę piękności.
Czy to szykowna, pikantna „garsonka” – czy pełna energji i sił życiowych sportsmenka – czy też kobieta wybitnie przeduchowiona, wszystkie one stanowią typy piękności nowożytnej, wybitnie różnej od pojęć o pięknie epok minionych.
Jaga.
