Teatr AKT-69 „I dlatego pamiętam wszystko”
Premiera Maj 1969 roku
Realizacja sceniczna Donka i Andrzej Madejowie
Montaż tekstów Andrzeja Brychta („Raport z Monachium”). Włodzimierza Odojewskiego i Czesława Czubaka.

Teatr Akt-69 Znak graficzny

Myślą przewodnią przedstawienia było stwierdzenie, że skoro Niemcy, jakich spotykał Brycht w Monachium, potrafili skutecznie zapomnieć o bestialstwach II wojny światowej, to my tym mocniej musimy o nich pamiętać.

Recenzja w gazecie zakładowej podkreślała oszczędne, dobre aktorstwo wykonawców. Zwracała też uwagę na odpowiednio dobrane fragmenty muzyczne i scenografię – maksymalnie oszczędnę i prostą.

„Czarne, aksamitne ubrania – tłomaczył nam Andrzej Madej – pozwoliły skoncentrować uwagę widza na treści przekazywanych tekstów, które mówiły o cierpieniach i śmierci, jaką zgotowali hitlerowcy w obozach koncentracyjnych.

Pasiaki, jakie nosili obozowi więźniowie grają już same za siebie i odciągają uwagę widza od tego, co mówi aktor.

Dzisiejsza młodzież musi te teksty przeżywać, żeby nie zapomnieć ich złowrogiej treści. Trzeba więc uwspółcześniać, a pasiakami można by je zepchnąć w przeszłość”.

To tylko jeden z przykładów szukania właściwych kontrastów między treścią a formą przekazu. Zaskakujące widza kontrasty służą w efekcie wzmocnieniu jego emocjonalnego zaangażowania w naczelną ideową tezę widowiska.

W tym również celu stosują Madejowie zasadę pustej sceny, maski, stylizowany gest, wypowiedzi na jednym tonie muzycznym i inne środki teatralnego wyrazu, którymi nie posługuje się z reguły tradycyjny teatr fabularny.